Na weer even op de hoogte gesteld geweest te zijn van wat mijn vriendjes thuis allemaal uitspoken (miss you guys), besloot ik vandaag om wat kunstzinnig te doen en hier een musea te bezoeken. Hoewel kunst, in mijn ogen, het best gedeeld kan worden met let’s say, een groepje cultuurblondjes (yes, I miss you too girls), ging ik toch braaf en zonder al te veel tranen in mijn ogen op stap.

Het museum in kwestie is de Morris and Helen Belkin Art Gallery, een museum voor moderne kunst. Op het moment was er net een tentoonstelling begonnen, namelijk World rehearsal court, waarvan het meest in het oog springende de kamer was met verscheidene televisieschermen waarop een re-enactment van oorlogstribunalen uit De Haag worden te zien zijn.

Eindelijk aangekomen! Het heeft me bijna 20 uur gekost, maar eindelijk veilig en wel op mijn nieuw kot.

De reis viel wel mee, de Eurostar was wat volgepropt en de kleine kindjes – echte kindjes – waren wat ambetant in mijn buurt, maar wel verdraagzaam. Van Londen heb ik niet echt iets gezien, mijn weg gezocht door het station naar mijn pick-up plaats en daar mooi gewacht op mijn shuttle naar Heathrow. Londen zag er uit zoals je het op TV ziet, veel werken, auto’s en de typische huizen.

Een dik uur later eindelijk aangekomen op Terminal 5. Vermits ik online ingecheckt had kon ik bagage gewoon afgeven en vermits ik nu dus in business vloog ging het nog sneller, want nu ja, belangrijke mensen mag je niet laten wachten natuurlijk. Eveneens voor de security controle was er een fast track en een kwartier na binnenkomen in de terminal kon ik al mijn schoenen terug aandoen en laptop mooi terug in zijn jasje steken.